Het is bijna Sinterklaas, dus tijd voor een lijstje. Iedereen heeft wel boeken die nooit vervelen. Die je op elk moment uit de kast kunt pakken, halverwege kunt openslaan en dan kunt beginnen, en je bent er weer net zo bij betrokken alsof je vanaf het begin bent gaan lezen. Voor mij zijn dat deze boeken, in geen enkele volgorde van voorkeur.
Stephen King – The Stand (De beproeving)
Een verhaal over het einde van de wereld, de strijd tussen goed en kwaad, met personages die pijnlijk geloofwaardig zijn, zoals alleen Stephen King dat kan doen.
Audrey Niffenegger – The Time Traveler’s Wife (Vrouw van de tijdreiziger)
Een liefdesverhaal van een vrouw en een man die ongewild door de tijd reist. Het boek is goed geschreven, bij vlagen hilarisch, hartverscheurend en romantisch.
Anne Rice – The Vampire Lestat (Mijn naam is Lestat)
De geschiedenis van een vampier die geniet van het bestaan, die meer leeft dan de levenden. Een behoorlijk sexy boek met een krachtige vertelstem, en zoveel fantasie dat ik er elke keer weer van onder de indruk ben.
Diana Gabaldon – De reiziger
Het boek dat de geromantiseerde geschiedenis vertelt van de Schotse clans in de achttiende eeuw in de vorm van een liefdesverhaal. Met tijdreizen. Heerlijk. Maar je moet er niet meer dan één deel van lezen. Hiervoor geldt wat mij betreft het Jean M. Auel-principe: één is genoeg.
Tanith Lee – De heersers der duisternis
Het boek dat mij elke keer weer verliefd laat worden op de Nederlandse taal. Dit is een bundel van boeken die oorspronkelijk als vijf losse delen zijn uitgebracht, dus eigenlijk smokkel ik, maar ik kan hem er niet uitlaten. (In de link kun je zien hoe de taal hier gebruikt wordt. Fantastisch.) Prachtig, sensueel, verbijsterend.
Jan Terlouw – Koning van Katoren
Een van de boeken die ik als kind verslond, maar die als volwassene pas echt zijn deuren voor me opende. De dubbele lagen in dit boek zijn zo mooi bedacht. En de hoofdrol is weggelegd voor een echte held.
Michael Ende – Het oneindige verhaal
Een verhaal in een verhaal in een verhaal. Met een oplopend alfabet als beginletters van de hoofdstukken. Ik kan nog steeds genieten van de kinderfantasie die hier zonder enige schroom van stal wordt gehaald. Toen alles nog kon.
Tim Powers – De poorten van Anubis
Alweer een tijdreisverhaal, maar eentje die zorgt dat je als lezer niet meer weet waar de werkelijkheid ophoudt en het verhaal begint. (Nou ja, ik neem aan dat er in werkelijkheid niet in de tijd gereisd wordt.) De auteur heeft zo’n scherpe pen, er staat geen woord te veel of te weinig en aan het einde komt alles heel slim bij elkaar. Een dat-zou-ik-willen-kunnen-boek.
Esther Scherpenisse 